Taki limit istnieje. Jest to dość ostra krzywa zmniejszonej odpowiedzi na podawanie sterydów anabolicznych. Efektywność sterydów zdaje się dość raptownie spadać po przekroczeniu dawki uważanej za optymalną. Na przykład, w przypadku wstrzykiwanych form testosteronu taką wartością optymalną jest 500–1000 mg tygodniowo. Niektórzy kulturyści dochodzą do dawek rzędu 5000 mg tygodniowo, czyli 5–10 razy wyższych, ale nie przekłada się to na 5–10 razy mocniejsze efekty. Zahamowanie reakcji ma wiele przyczyn, jedną z nich jest ograniczona ilość receptorów w komórkach. Po prostu do każdego z receptorów może się przyłączyć określona dawka sterydu. Z tego właśnie powodu powodzeniem wśród kulturystów cieszą się także inne, niesteroidowe leki anaboliczne, takie jak hormon wzrostu, IGF-1 czy insulina. Stymulują one inne ścieżki anaboliczne/antykataboliczne, przez co wnoszą do cyklu więcej, niż jest to możliwe poprzez podnoszenie dawki sterydów. Oczywiście każdy taki dodatkowy lek to dodatkowe ryzyko i potencjalne efekty uboczne.

Mogę potwierdzić, że taki produkt był wytwarzany przez przynajmniej jedną z amerykańskich aptek przygotowujących leki na zamówienie. Musisz jednak wiedzieć, że tego typu apteki mają dość dużą swobodę i możliwości, jeśli chodzi o przetwarzanie środków zatwierdzonych przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA) do nowych postaci i przy wykorzystaniu nowych metod podawania. Jeśli jakiś lekarz legalnie przepisuje konkretny lek w konkretnej formie, to wykonanie go należy do głównych zadań takich aptek. Są one po to, by produkować leki, które nie mają swoich zwykłych komercyjnych odpowiedników.

Oksandrolon jest lekiem zatwierdzonym przez FDA, nic więc dziwnego, że któraś z aptek wykonała jego formę iniekcyjną. Nie dziwi mnie też fakt, że jest to dość rzadka praktyka. Apteki przygotowują leki na konkretne zamówienie, a nie na skalę przemysłową. Poza tym, oksandrolon nie jest szczególnie popularnym środkiem. Lista przypadków, w których może być przepisywany, jest dość ograniczona i wyspecjalizowana, nie znajduje się na niej męska HRT. Ponadto oksa, gdy jest potrzebna, dobrze się sprawdza jako środek doustny.

Doceniam twoje zaufanie i dziękuję, że zdecydowałeś się do mnie napisać. Niestety, z całą pewnością mogę stwierdzić, że ten produkt to fałszywka. Staram się uważnie używać słów „podróbka” i „fałszywka”, gdyż stosuję je do opisania dwóch różnych grup produktów. Jak już kiedyś wyjaśniałem, podróbka to kopia dobrze znanego produktu lub producenta. Preparując taki środek, podziemny wytwórca stara się zarobić na wiarygodności produktu, a kupujący oczekuje konkretnego i sprecyzowanego działania, jednak zwykle tego nie otrzymuje, ponieważ środek podrobiony różni się od oryginalnego. Fałszywką określam produkt nie mający legalnego odpowiednika, z którym można by go porównać, więc tego typu środek nie może zostać uznany za prawdziwy.

Zastanawiasz się, dlaczego z taką pewnością wydałem opinię o przysłanym przez ciebie produkcie? Po pierwsze, nawet pominąwszy fakt, że dobrze znam ten produkt i jego historię, specyfik jest podejrzany, ponieważ nie ma właściwej naklejki z greckiej apteki. Wszystkie greckie leki powinny mieć specjalne naklejki ze znakiem wodnym, widocznym w świetle ultrafioletowym. Póki co, widziałem tylko ich nieudolne podróbki. Dlatego właśnie produkty z Grecji znajdują się dość wysoko na liście środków, które można kupować z dużą dozą pewności, gdyż ich oryginalność da się zwykle zweryfikować.

Kolejną rzeczą budzącą wątpliwości jest to, że nie da się znaleźć zbyt wielu informacji o producencie. Gdy wpiszesz hasło „Meya Aigis” w wyszukiwarce internetowej, pierwsze z wyświetlonych wyników prowadzą do dyskusji na temat tych produktów. Każda firma legalnie produkująca sterydy oferuje szerokie spektrum innych leków. W obecnych czasach sterydy anaboliczne (nie licząc produktów opartych na testosteronie, szeroko wykorzystywanych w hormonalnej terapii zastępczej) są produkowane w małych ilościach i nie są szczególnie dochodowym produktem. W pierwszych linkach z wyszukiwarki nie powinieneś znajdować dyskusji na temat starszych i mało popularnych środków. Jeśli szukając informacji o firmie, znajdujesz tylko dyskusje i informacje na temat sprzedawanych przez nią sterydów, to w twojej głowie powinna się zapalić czerwona lampka. Bardzo często nielegalne firmy zajmują się wyłącznie sprzedażą sterydów, więc nie znajdziesz żadnych informacji na temat innych, wytwarzanych przez nią leków.

Jako czytelnik mojej rubryki pewnie wiesz, że nigdy nie dokonuję oceny skuteczności czy jakości produktów podrabianych i fałszywych. Nie chcę ponosić odpowiedzialności za to, że komuś stanie się krzywda, bo zaufał środkowi na podstawie mojej rekomendacji. Wręcz przeciwnie, zawsze podkreślam potencjalne ryzyko stosowania takich środków, które mogą być źle opisane, zwierać zbyt niskie lub zbyt wysokie dawki substancji czynnej, a nawet zawierać zanieczyszczenia, takie jak bakterie, metale ciężkie lub nieznane leki i chemikalia. Zbyt wiele w tym niewiadomych. Jedna partia może się różnić od kolejnej, czasem nawet produkty z tej samej serii nie są identyczne. Tak więc nie polecę tego produktu, nawet jeśli twojemu koledze przyniósł on korzyści. Bądź ostrożny.

Jestem prawie pewien, że to jakaś pomyłka na etykietce. Na pewno chodzi o ten sam związek – propionian dromostanolonu (zauważ, że steryd ten nazywany jest też drostanolonem, bez dodatkowego „mo”). Propionian to ester kwasu tłuszczowego, który został przyczepiony do sterydu, by po wstrzyknięciu zwolnić jego absorpcję. Ester łączy się z wolną grupą hydroksylową na szkielecie sterydu, a następnie odpada w krwiobiegu. Steryd dwupropionianowy zawiera dwa takie estry. Jedyny taki lek w produkcji przemysłowej to dwupropionian metandriolu, rzadko spotykany środek weterynaryjny z Australii. Wytwarza się go, ponieważ metandriol ma dość niezwykłą budowę – zawiera dwie wolne grupy hydroksylowe. Większość innych sterydów ma tylko jedną (także drostanolon) i dlatego mogą być tylko propionianami.

Już kilka razy widziałem tę pomyłkę na produktach kilku firm. W sumie wszystkie one pochodzą z laboratoriów podziemnych, dlatego słowa „firma” używam tu stosunkowo luźno. Na zachodzie nie ma już żadnego oficjalnego producenta, który wciąż wytwarzałby propionian drostanolonu. Kiedy pierwszy raz spotkałem się z tą pomyłką, fiolka pochodziła z azjatyckiego laboratorium British Dragon (BD). BD wytwarzało również propionian metandriolu, dlatego doszedłem do wniosku, że ktoś zapomniał o wycięciu kilku literek na ekranie monitora, tworząc jedną etykietę na podstawie drugiej. Tak to się chyba zaczęło i potem błąd został powielony przez inne laboratoria. Oczywiście to tylko moje spekulacje.

Na wypadek gdybyś o tym nie wiedział, to GHRP jest skrótem od Growth Hormone Releasing Peptide (peptydy uwalniające hormon wzrostu). GHRP-6 to jeden ze związków z grupy opartej na białkach, który zwiększa ilość uwalnianego (wydzielanego) przez twoje ciało hormonu wzrostu. GHRP-6 to najciekawszy związek z tej grupy leków, które są jeszcze w fazie badań. Choć obecnie jeszcze nie jest on dostępny w aptekach (jako lek wydawany wyłącznie na receptę), to istnieje spora liczba danych klinicznych, świadczących o jego skuteczności i bezpieczeństwie w stosowaniu przez ludzi. GHRP-6 jest produkowany przez niektóre amerykańskie firmy farmaceutyczne i używany jako zamiennik somatotropiny (sztucznego hormonu wzrostu) przez wielu lekarzy zajmujących się powstrzymywaniem procesów starzenia.

GHRP-6 to substancja działająca niebezpośrednio. Działa analogicznie do hCG, popularnego leku na płodność, który sprawia, że ciało produkuje więcej testosteronu. Świadomość tego sprawia, że wiele osób uważa GHRP-6 za środek o bardzo słabej mocy. W końcu hCG nie jest uważane za akceptowalny substytut środków podnoszących poziom testosteronu. Musimy jednak pamiętać, że sam hormon wzrostu w dużej mierze działa niebezpośrednio. Jego anaboliczne efekty opierają się głównie na stymulacji wydzielania IGF-1 (insulinopodobnego czynnika wzrostu 1). Jeśli uznamy poziom IGF-1 za ważny wskaźnik, to należy zauważyć, że oba leki (GH i GHRP-6) wywołały podobne jego zwiększenie. Oczywiście nie mogę ci po prostu powiedzieć, że GHRP-6 to coś dla ciebie. Jednak opierając się na danych naukowych i reakcjach pacjentów, muszę przyznać, że substancja ta zrobiła na mnie duże wrażenie. Sądzę, że w najbliższych latach znajdzie szerokie zastosowanie przy opóźnianiu efektów starzenia.

Myśląc o zakupie takich sterydów, musisz wziąć pod uwagę kilka rzeczy. Po pierwsze, jak oczywiście wiesz, nie są to produkty prawdziwych firm farmaceutycznych. To wyroby podziemnych laboratoriów rozprowadzane w ten sposób, by ominąć służby celne, tak więc zanim ich nie weźmiesz, nie możesz być do końca pewien, co w nich naprawdę jest. Gdy mamy do czynienia z produktami z podziemia, zawsze istnieje pewne ryzyko, że produkt, który otrzymujesz nie jest tym, który zamawiałeś. Dochodzą do tego kwestie podróbek lub podmieniania składników, a czasem nawet sprawy o wiele poważniejsze, jak na przykład skażenie chemikaliami. Ryzyko takie istnieje zawsze, gdy mamy do czynienia z produktami z nielegalnych laboratoriów, nie staram się tu wskazać jakichś konkretnych firm. Na razie jednak pomińmy te wszystkie zagrożenia i na potrzeby rozmowy uznajmy, że produkt jest czysty. Wydaje mi się, że w twoim pytaniu chodziło o coś innego.

Sądzę, że zastanawiasz się przede wszystkim nad zanieczyszczeniem plastikiem. Sterydy są zwykle pakowane do szklanych fiolek, więc ten typ opakowania jest dość niezwykły. Wychodzą tu pewne sprawy, jednak powiedziałbym, że wszystko zależy od tego, co dla ciebie jest akceptowalnym ryzykiem. Na potrzeby mojej książki wysłałem taką saszetkę do laboratorium, by wykonano pełną analizę zawartego w niej środka. Wykryto niskie stężenie plastyfikatora ftalanowego. Oznacza to, że chemikalia z torebki przedostają się do oleju. W laboratorium nie uznano tego za problem zagrażający zdrowiu, ale oczywiście w przypadku produktów aptecznych o czymś takim nie mogłoby być mowy. Jeśli nie przeszkadza ci wystawienie się na działanie określonych chemikaliów używanych przy produkcji plastiku, na co w sumie jesteśmy narażeni wszyscy, po prostu żyjąc we współczesnym świecie, to nie powiedziałbym, że opakowania takie są wysoce toksyczne. Ale powtórzę: nie należy tego traktować jako zachęty do stosowania środków z podziemia.

Produkty na bazie oleju tak naprawdę nie są zawiesinami. Jeśli się przyjrzysz, roztwór jest jednorodny, steryd jest w pełni rozpuszczony w oleju. Zawiesiny nie tworzą roztworu właściwego, są mętne po zmieszaniu. Reguła kciuka mówi, że zawiesiny muszą być wstrząśnięte przed użyciem (aby wymieszać cząstki). Wracając do tematu, stanozolol rozpuszczony w oleju jest znakomity do wstrzykiwania. Pierwszym zadaniem nośnika (wody czy oleju) jest zapewnienie, by cząsteczki sterydu dobrze wniknęły z zastrzykiem do miejsca przeznaczenia. Oba typy to umożliwiają, ale jest parę różnic. Na przykład, oczyszczony (bardzo dokładnie) proszek sterydowy stworzy z wodą błyskawicznie działającą zawiesinę. Dostarczony z olejem, powinien być nieco wolniejszy. Olej może być również wygodniejszy niż steryd będący wodną zawiesiną, zwłaszcza, gdy cząsteczki nie są tak dobrze rozdrobnione. W niektórych przypadkach zawiesiny mogą być mocno wkurzające a ich stosowanie – bolesne.

            Oprócz pomniejszych różnic w komforcie użytkowania, nie ma wielkiej rozbieżności pomiędzy stanozololem na bazie wody czy oleju. W obu przypadkach musisz najprawdopodobniej stosować plan zastrzyków o dużej częstotliwości (zwykle codziennie bądź co drugi dzień), a dawki są takie same (około 25-50 mg). Wydaje mi się, że te „olejowe zawiesiny” pojawiły się na skutek walki z najbardziej podstawowym problemem, napotykanym w produkcji środków zawierających wodę – chodzi o bakterie. Sterydy, o których mówimy, są robione w podziemiu, niekoniecznie w sterylnym laboratorium czy z użyciem dobrego sprzętu. W niekontrolowanych warunkach bardzo trudno jest utrzymać sterylne roztwory wodne. Z tego powodu, wiele podziemnych laboratoriów nie produkuje środków na bazie wody. Prawdopodobnie dlatego niektórzy zdecydowali się na olej – nośnik mniej sprzyjający rozwojowi bakterii.