Urok androgenów - kwiecień 2011

Testosteron i agresja?

            Czy wyższy poziom testosteronu oznacza, że zachowujesz się bardziej agresywnie? Jeśli spojrzymy na dane z więzień, okazuje się, że poziom testosteronu u więźniów agresywnych był wyższy niż u umiarkowanie agresywnych, jednak w obu przypadkach stężenia testosteronu były w pobliżu dolnej granicy normy. Poziom noradrenaliny był również wyższy u agresywnych więźniów niż u nieznacznie agresywnych. Te dane oraz publikowane raporty wyraźnie potwierdzają rolę noradrenaliny w pobudzaniu agresywnego zachowania. Co to oznacza? Cóż, jedno można powiedzieć na pewno – wysoki poziom testosteronu nie jest wskaźnikiem agresji, ponieważ u więźniów jego poziom jest raczej niski niż średni. Może zatem przyczyną jest nadmiar adrenaliny (aka noradrenaliny)?

Praca w dużym mieście źle wpływa na poziom testosteronu

            W intrygującym badaniu policjanci ruchu drogowego z jednego z dużych włoskich miast zostali porównani z pracownikami administracyjnymi policji. Policjanci są stale narażeni na skutki zanieczyszczenia środowiska, a pracownicy administracyjni siedzą przy swoich biurkach i popijają kawkę. W celu ustalenia, czy wiek wpływa na wyniki badań laboratoryjnych wolnego testosteronu w osoczu u policjantów z drogówki w porównaniu z osobami wykonującymi bezpieczniejszy zawód, obie grupy podzielono na dwie podgrupy (grupa pierwsza 30–40 lat, grupa druga 41–50). Charakterystykę narażenia na zanieczyszczenia miejskie policjantów oceniono na podstawie pomiarów stężenia zanieczyszczeń w stałych stacjach. Naukowcy odkryli, że średni poziom wolnego testosteronu był znacznie niższy u policjantów z drogówki, w porównaniu do grupy kontrolnej, nawet biorąc pod uwagę wiek. Jaki z tego morał? Aby utrzymać prawidłowy poziom testosteronu, najlepiej pracować na powietrzu!

Ile potrzebujesz testosteronu, aby osiągnąć efekt anaboliczny?

            112 mężczyzn w wieku 65–90 lat otrzymało testosteron w żelu (5/10 g dziennie poprzez komórki Leydiga) oraz rhGH (0/3/5 mcg/kg dziennie), badanie trwało 16 tygodni. Naukowcy odkryli, że potrzeba 1,046 ng/dl i 898 ng testosteronu dziennie, aby osiągnąć średni przyrost beztłuszczowej masy ciała o 1,5 kg i odpowiednio 0,8 kg mięśni szkieletowych, które są konieczne, aby znacznie zwiększyć siłę jednego powtórzenia maksymalnego. Jednoczesne stosowanie rhGH obniżyło poziom testosteronu niezbędny do osiągnięcia tych progów. Oznacza to, że po pierwsze: tylko umiarkowane dawki T są potrzebne do osiągnięcia anabolicznego wpływu na mięśnie, a po drugie: stosowanie wraz z hormonem wzrostu obniża całkowitą ilość T potrzebną do efektu anabolicznego.

Nandrolon i HIV

            Wiadomo, że androgeny były stosowane, aby pomóc nosicielom wirusa HIV. Naukowcy porównali terapeutyczny efekt domięśniowego (IM) dekanianu nandrolonu oraz IM enantanu testosteronu do placebo. Badanymi byli mężczyźni zakażeni wirusem HIV, mający syndrom krytycznej utraty wagi powodowanej AIDS. Który steryd działał lepiej? Zobaczmy. Przez ponad 12 tygodni pacjentom podawano 150 mg nandrolonu lub 250 mg testosteronu (w obu przypadkach domięśniowo, dwa razy w tygodniu). Pierwsze pomiary dotyczyły porównania całkowitej zmiany masy ciała w 12. tygodniu pomiędzy grupami stosującymi dekanian nandrolonu, testosteron i placebo. Masa ciała najbardziej wzrosła w grupie biorącej nandrolon. Nandrolon również zapewniał lepszą jakość życia. Jak twierdzą autorzy, to badanie udowodniło niezwykły terapeutyczny efekt nandrolonu u pacjentów płci męskiej, chorych na AIDS.

Czarny kminek

            Naukowcy zainteresowali się efektem stosowania czarnego kminku u bardzo otyłych mężczyzn. Badani byli w wieku 30–45 lat, zostali podzieleni na grupę stosującą kminek i grupę kontrolną, badanie trwało przez 3 miesiące. W grupie stosującej czarny kminek wystąpiła znaczna redukcja masy ciała, zmniejszenie obwodu talii i poprawienie ciśnienia tętniczego krwi. Nie zaobserwowano efektów ubocznych. Może więc czarny kminek jest znakomitym środkiem na zwalczanie otyłości i leczenie syndromu metabolicznego?

3-alfa-diol

            Co się stanie, gdy podamy 3-alfa-diol szczurom? Samicom usunięto jajniki i podano estrogen oraz progesteron, aby spowodować ruję. Samice otrzymały 3-alfa-diol poprzez wstrzyknięcie, pięć minut przed dopuszczeniem pobudzonego samca. Brzmi to jak kiepski film porno? Badacze odkryli, że metabolit testosteronu 3-alfa-diol wzmaga popęd seksualny. Pewnie chciałbyś podać ten właśnie hormon swojej nowej dziewczynie!

Kobiety i SARMs

            Badania wykazały korzystny wpływ selektywnych modulatorów receptora androgenicznego (SARMs) w leczeniu osteoporozy i zaniku mięśni u zwierząt. Ale co z kobiecym popędem płciowym? Przekonajmy się. Zsyntetyzowano serie analogów S-3-(fenoksy)-2-hydroksy-2-metylo-N-(4-cyjano-3-trifluorometylofenyl)-propionamidu, żeby ocenić działanie oraz aktywność farmakologiczną in vitro, jak również in vivo, zwłaszcza pod kątem pobudzenia seksualnego u kobiet. OK, nie jestem biochemikiem, ale zobaczmy, co te nowo powstałe cząsteczki SARMs zrobiły. Naukowcy odkryli, że SARMs zwiększyły popęd seksualny u szczurzyc z usuniętymi jajnikami, z siłą i skutecznością porównywalną do propionianu testosteronu. Może zatem SARMs będzie środkiem na niskie libido u kobiet? A może lepiej jednak korzystać ze starych i wypróbowanych metod na wzbudzenie kobiecego pożądania?

Sterydy dla sparaliżowanych

            Badaniu poddano 25 pacjentów hospitalizowanych z porażeniem połowicznym, od 1 do 8 miesięcy po udarze mózgu. Podzielono ich na dwie grupy, pierwsza stosowała sterydy anaboliczno-androgenne (SAA), druga była grupą kontrolną. Pierwsza otrzymała 100 mg enantanu metenolonu domięśniowo, raz w tygodniu przez 6 tygodni, równocześnie stosując rehabilitację. Po dwóch tygodniach, w dziewięciu na dziesięć przypadków były widoczne znaczące postępy, a po sześciu tygodniach efekty zanotowano u ośmiu z dziesięciu badanych w grupie SAA, w grupie kontrolnej tylko w jednym z pięciu przypadków. Więc bez jaj, androgeny naprawdę działają! A dodatkowo, w tej grupie pacjentów nie znaleziono żadnych przeciwwskazań do ich stosowania.

Testosteron a antyoksydanty

            W najnowszych badaniach przeprowadzonych na szczurach, podanie im anabolicznego sterydu, stanozololu, spowodowało wzrost zdolności antyoksydacyjnej w niektórych mięśniach szkieletowych u osobników prowadzących mało aktywny tryb życia. O dziwo, steryd nie był skuteczny, jeśli chodzi o poprawę wytrzymałości czy wzmocnienie komórkowego systemu przeciwutleniającego mięśni. Jeśli masz w domu leniwego gryzonia, który nie chce trenować, stanozolol może mu pomóc.